Een naaste

Daar staan ze

daar gaan ze

de pechvogels

verschoppelingen

verachten

uitzichtlozen

ontheemden

en verkrachten.

Zo komen ze

plotseling

en ongewild

maar toch

mijn wereld 

mijn huiskamer

binnen.

Ontredderd

boos

machteloos

soms met

plaatsvervangende

schaamte

kijk ik vol empathie

zou overal

willen helpen

een naaste

willen zijn

als ik dat zie.

Komt telkens

het besef

dat leven

voor niemand

vrijblijvend mag zijn

waar en hoe je ook bent

geboren

ook al is het

"achterste voren"

                        Abel J.